Mükâfatın neyse onu alacaksın!...

Ne zaman ki bir aþka,
Seni anlayan esaslý bir dosta,
Ýhtiyaç duydun,
Hemen tele sarýlacaksýn,
Ya da msn den mail atacaksýn,
Ama ne yazýk ki
Ne teline ne de mailine cevap alamayacaksýn,
Yapayalnýz sap gibi ortada kalacaksýn,
Hatta yalvaracaksýn,yakaracaksýn,
Onu çok arayacaksýn,
Fakat onu ne bulabilecek,
Ne de ona ulaþabileceksin,
Zira ne ektinse onu biçeceksin.
Baktýn ki ona eriþemiyorsun,
Hemen geçmiþe bir format atacaksýn,
Bir yenisine koþacaksýn,
Ve kendini yenileyeceksin,
Malum bulunmaz hint kumaþýsýn,
Dünya senin etrafýnda dönüyor ya...
Ama bir gün...
Öyle bir an gelecek ki,
Kendini karanlýk bir köþede,
Bir bataðýn içinde,
Çaresiz ve muhtaç halde bulacaksýn,
Kafan dank edecek,
Battýðýn yerden kurtulmaya çalýþacaksýn,
Haykýracaksýn,çýrpýnacaksýn,
Çýrpýndýkca daha bir derine batacaksýn,
Geriye dönmeye çalýþacaksýn,
Fakat çok geç kalmýþ olacaksýn,
Çünkü tüm kapýlar yüzüne kapanacak,
Eþsiz sandýðýn sana;
Kimse bakmayacak,
Bir paçavra gibi bir köþeye atýlýp,
Bir müddet sonra unutulacaksýn.
Bilirsin belki,
Bu alemde ne varsa,
Eninde sonunda özüne döner,
Kendini ne kadar allasan da pullasan da,
En güzel sen olsan da,
Alim,profesör,en akýllý olsan da,
En uyanýk,en canbaz,en cin sen olsan da,
Her ne olursan ol,
Sonunda içinde yaþayan,
Ama bir türlü görmek istemediðin,
Yaþamasýna izin vermediðin,
Esas sen,
Eninde sonunda ortaya çýkacak,
Masken düþecek,
Öze,özüne döneceksin,
Ýþte o an baþýný duvarlara çalacaksýn,
Bir ÝNSAN olduðunu hatýrlayacaksýn,
Ama iþ iþten çoktan geçmiþ olacak
Ve sen;
Hakettiðin mükâfatýný alacaksýn;
Gerçekte kullanýcýnýn sen deðil,
Seni kullananlar olduðunu anlayacaksýn!...

Ramazan Korkmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: