MANOLYA

Bana biraz gökyüzü getir
Tek bir kelime bile konuþmadan
Suyun kýyýsýnda durup
Ýþaret ver kalbime
Gözlerin hangi çiçekten renk almýþsa
Mecaz duruþuyla o dalga
Beni de içine çaðýrsýn

Konuþtukça azalýyor güzelliðim
Dalýndan düþen bir yapraðýn kaderini yaþýyorum
Aynalar kýrýlýnca
Fotoðraflar da düþüyor suya
Muðlak bir cümlenin peþine düþüp
Üþüyorum
Rüzgâra açýk bir yanýnda oluyorum hayatýn

Merhametin, o ýlýk rüzgâr deðmese yüzüme
Elbet benim de kýyametim olacak
Bedenimdeki dünya kokusu
Kendime sapladýðým bu býçak bu aðrý
Dýþýmdaki kalabalýk içimdeki tenhalýk

Ne çok þey buluyor beni sen olmayýnca...

Bana kehanetler üzerine sorular sorma þimdi
Sesim ki bir gölgenin rengine bürünüp
Sana varlýðýný sunuyor

Manolya! Yüz yýllýk adresim
Beni bana býrakma
Bak, daracýk merdivenlerinden çýkýyorum sarayýna
Düþebilirim sen olmasan
Derin kuyulara
Yeryüzü korkularýna

Ey bir yazýn rüyasýnda
Bir kere daha açan çiçek
Her gölge varlýðýnýn esîridir
Âþikâr kýl kendini
Demli bir çay, biraz melâl
Yetmiyor bu hayatý anlamaya

Ýstersen çocuk olur
Defne aðaçlarýný düþünürüm
Meleklerin yapraklarý altýnda
Gizli duruþlarýyla olduklarý yerde
Beni kimseler bulamaz
Uyurum sularýn serin yataðýnda
Ýstersen yolcu olurum daðlarýnda
Kapýnda akþamlarý bürünüp sabahý beklerim

Ey ay ýþýðý! Gökten bana bakan sûret
Mürekkebi kurumadan þiirimin
Bana bak
Yeni açýlmýþ bir güle benzesin yüzüm

Mustafa Özçelik

Sosyal Medyada Paylaşın: