MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

YAŞAMADIM HİÇ
ruzgar_809

YAŞAMADIM HİÇ





Hiç bilmedim o heceyi yaþamayý…
Hele sevmeyi…
Sevdim elbet, ama doðayý, insanlarý…
Ýzlemedim hiç canan ile güneþin batýþýný,
Ya da maviliðe haykýrmadým çýldýrasýya.
Sabýrsýzdým, sinirlenirdim bir þeyi yapamayýnca.
Tek yürekle yandým, kaldým sanýrdým ortada…
Ne insanlar geldi de hayatýma,
Sürüp gitti zamaným suda…
Bir dostum dediler ki, arkasýnda koca bir karanlýk.
El verdim sevdiler, el uzattým arkasýný döndüler.


Anlamadým bu hayatýn anlamýný.
Bu yolculuða çoktan baþladýðýmý…
Gözüm mü kapalýydý da ayaðýmý yakan engelleri göremedim
Bilemiyorum…
Savruldum rüzgârýnda bir oyana bir bu yana.
Ama sustum yinede býraktým zamana…
Ne dünler geçti de geriye bir tek eser kalmadý.
Gecelerce düþünmedim yýldýzlarý izleyerek…
Ufka dalmadým hiç yaðan yaðmurla, akan damlalar ile…
Gezmedim hiç çöllerde,
—ve içmedim suyu kana kana böyle…


Gözlerim kapalýydý her þeye…
Yalnýzlýk hiç almadý beni koynuna,
—ve boðmadý hiç karanlýðýyla…
Sebebim olmadý hiç yaþamak için.
Görmedim hiç kimseyi ve sevmedim hiç…
Günün üzerine yorgunluk düþmesiyle uyuduðu anlarda,
Gezmedim hiç o loþ ýþýklarýn altýnda…
Seyretmedim martýlarýn denize düþen kanadýný,
O baðrýþlarýný…
Çarpmadý beni hiç o delicesine sevgi.
Delicesine baðlanmadým susanan yâre…


Yaþamadým hiç o dört duvarýn üzerine geliþini,
Ýsyanlýðý…
Beklemedim kimseyi, günlerce yollarýný gözlemedim.
Her dertte zarar vermedim hiç kendime…
Koklamadým hiç gül, nasýl kokar bilmedim.
Atlamadý yüreðim korkuyla deðil heyecanla…
Islanmadým aþk kokan yaðmurlarýn altýnda.
Görmedim kendimden baþka kimseyi aynada…
Gün geçtikçe, dolmadý gözlerime yaþlar.
Hiç düþünmedim bir köþede ölmeyi, bu gün ne çok yýldýz var…


Atmadým taþý böyle uzaða kadar…
Koþmadým ellerimi açarak sevdaya,
Ve tükenmedi hiç içimdeki yaralar…
Susmadým aldana, beni aldatan hayata,
Götürmedi korkulara beni bu hýrçýn dalgalar...
Dert yanmadým hiç uçan kuþa…
Olmadý hiç içim paramparça bu kadar.
Öpüp öpüp ýslatmadým yaþlar ile bir vesikayý,
Duvardaki çerçeveler hep boþ tu boþ kaldýlar.
Ne sevmeyi bildim nede yaþadým aþký Allah’ýna kadar.
Ta ki seni tanýyana kadar…


RUZGAR..






Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.