Sevda nedir diye sorana sözüm, Onu ne sen, ne ben, ne bir baþkasý; Yürek bahçesine girenler anlar. Aklýn sustuðu yerde gönlünü, Gönlünün sonunda dertli ömrünü; Çekinmeden kurban verenler anlar.
Önüne geleni koklayan bilmez, Seven yüreði oklayanlar bilmez, Mazlumlar için gül derenler anlar. Sözü söze ulayanlar deðil de, Aþký dile dolayanlar deðil de; Zalimlere göðüs gerenler anlar.
Halden anlamaza tesiri yoktur, Bu yolda kaybolan, çýldýran çoktur, Belki de keklikler, cerenler anlar. Temelsiz sohbetle vakit bitiren, Anlamaz kendini tende yitiren, O yolda ermiþler, erenler anlar.
Ýbrahim TAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrhim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.