Gönül dosttan yana, gider mi sandýn? Aðyara bel baðlar, dost bildiklerim. Severek gönlümü, vererek kandým, Beni sever sandým, dost bildiklerim.
Dostluða inanýp, ben nara yandým. Ateþe kor taþýr, dost bildiklerim. Her þeyimi ona, verdim Aldandým. Canýma kast etti dost bildiklerim.
Kalbime açtýlar, kapanmaz yara, Bana acý verdi, dost bildiklerim. Þeyda bülbül gibi, düþmüþüm zara, Yakýp ta kül etti, dost bildiklerim.
Dost kimmiþ, düþman kim, hiç bilemedim. Hep ihanet etti, dost bildiklerim. En acý silleyi, dostlardan yedim, Arkamdan vurdular, dost bildiklerim.
Artýk ben dostluða, eyledim veda, Unutsunlar beni, dost bildiklerim. Fani sevgilerden, gelmiyor vefa, Allaha havale, DOST BÝLDÝKLERÝM. Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.