Hakk’tan gayrý nesneye, meyil veren hûn olur, Gel hakikat bahrine, dalýp inci bul gönül! Hakk’la süsle rûhunu, zûlmet söner Gün olur! Asýr sürecek yollar, göz kýrpýmlýk yol gönül!
Öyle bol ki ihsaný, nihayetsiz rahmeti, Hikmetsiz deðil hâþâ, rahmet için zahmeti! Rahmetine niþâne, salmasý ol Ahmet’i; Habibinin aþkýyla, sen leb a leb dol gönül!
Kara taþýn içinde, veren O cesede can, Nar-ý câhim duldalýk, O’nunla dolarsa ten! Yeterki nasip etsin, saçsýn kuluna irfan; Lütfeylerse ahrazlar, lisan-ý Bülbül gönül!
Ozan Ýlo yol bilmez, nâdanlýkta baþtaydýn, Kýyl-u kaal meþgalen, malayani iþteydin, Boþ teneke gibiydin, ilm yönünden boþtaydýn; Bir ebkemken hasýndan, etti seni dil gönül! 26.04.2009/22.28 Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.