YEŞİL GÖZLERİN

Bir sonbahar mevsimiydi seni ilk görüþüm.
Tam yapraklarýn topraða kavuþtuðu,
Kýþýn uzaktan geliyorum diye seslendiði vakitti.
Öyle masum, öyle suskundun ki;
Hemen çekiverdin ilgimi.
En çokta;
o güzel yeþil gözlerin etkiilemiþti beni...

Her þeyi unuttum seni gördüðüm o an.
Sanki hafýzam silindi!
Göz kapaklarým senden baþkasýna açmaz oldu kendini!
Etrafýmda dört dönen;
Ýlgimi çekebilmek için
Yapmadýðýný býrakmayan kýzlarý görmüyor;
Sana bakýyordum hep.
Hem de Cennet’i görmüþ gibi!
Ama en çokta;
O yeþil gözlerin çekmiþti ilgimi...

Çýlgýnca bakýyordum sana;
Dünyaya gözlerini yeni açmýþ bebekler gibi!
Gözüm senden baþkasýný görmüyordu.
O güzel ve zülüflerini iki yana düþtüðü yüzüne;
Birbirine uzak, çok sýk olmayan
Adeta bir yayý andýran kaþlarýnýn altýna
Ne kadar da yakýþmýþtý o gözlük...
Güzelliðine ayrý bir anlam katmýþtý.
Hiç bitmesin istedim o an.
Hayatýmda gördüðüm bütün güzellikleri
Yerle bir etmiþti senin siman!
Ama en çokta;
O yeþil gözlerindi
Beni sana baðlayan...

Boyun uzundu;
Saçlarýn omuzlarýnýn biraz altýna kadar uzamýþtý.
Gözlerinin güzelliðini saklamaya çalýþan,
Ama yine de güzelliðine güzellik katan gözlüðünün
Bütün yükünü taþýyan burnun;
Hokka, kemerli ve çok tatlýydý...
Ýmrendim; mübtela oldum sana o vakit.
Bir an yanýna gelip; sana dokunup,
Duygularýmý açýkça söylemek istedim.
Ama ya reddedersen!
Elim boþ çevirirsen beni kapýndan!
O duygularla baktým sana hep.
En iyisi seni uzaktan sevmekti.
En güzeli buydu zaten,
Ve en güzeli seni gördüðüm o andý.
Artýk benim için sadece;
O yeþil gözlerin
Ve sen vardýn.
Gerisi yoktu; yalandý...
Seni görünce; sana kadar her þeyin
kimseye itiraf edemediðim bir þeyi
Kendi kendime, yüreðime haykýrýyordum;
Ýlk görüþte tutulmuþtum sana!
senden hoþlanýyor, hatta seni seviyordum...!
En çokta;
O yeþil gözlerini
Bir türlü, ama bir türlü
Aklýmdan çýkaramýyordum...
Sen gidiyor;
Ben ardýndan bakýyordum!
Yeþil gözlerini düþünüyor;
Seni seviyordum...
Seni hala seviyorum..!
Hala seviyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: