Ýzin vermediler sevinçlere
Üzüntüleri derin, sevinçleri sakin
Kederleri zirvede, mutluluklarý kelebekte
Gözyaþlarýmý kanlý, kahkahalarýmý gamlý
Yaþadým ömrümde,
Her sevincin bir kederi,
Her zirvenin bir iniþi vardý
Sevinçlerimde var zirvelerde
Acýlarým da, gülümsemelerimde
Kýsa sürdü sevinç zirveleri
Tavan yaptýðýmý sandýðým anda
Bir baktým aslýnda tabandayým
Üzüntüler yaþadým zamanla
Zirvelerde acýlar girdi içime, yüreðime
Tavanlarý uzun sürdü kederlerin
Tabaný bir türlü bulamadým.
Tam sakin bir limana demirledim derken
Uyandým
Birde baktým fýrtýnalardayým
Yenik çýktým kasýrgalardan
Yelkenimi yýrttýlar
Parça parça oldum
Küreðim yoktu,
Sakin sulara ulaþmak çok zordu
Sonra unuttum acýlarýmý
Yaþatanlarý da..
Yaþananlarý da…
Öylesine sakindi ki içim
Kendi yalanýma kendim kandým
Çýkartmak için acýlarý içimden
Býçak vurdum acýyan yerlerime
Kanadý…
Çok kanadý…
Acýmýn üzerine acý katlandý
Unutturacaðýný sandým
Yanýlmýþým ki aldandým
Unuttuðumu sandýðým anda
Bir de baktým bütün hepsi
Çýð olmuþ
Bense altýnda
Taþýyamadým dibe battým
Gün ýþýðýný bulmaya çabaladýkça
Daha çok battým
Tam gün ýþýðýný bulduðum anda
Ýnsanlar vardý el ele vermiþ etrafýmda
Çemberin içinde kaldým
Zincirleri öylesine saðlamdý ki
Koparýp kendimi kurtaramadým
Yalvardým o zaman tanrýya
Yoruldum çok yoruldum
Artýk ne yelken ne fýrtýna
Ne üzüntü ne sevinç
Olmasýn
Ýstemiyorum hayatýmda...