Yürüme dur artýk Bastýðýn yer kuruyor Ne bela taþýyorsun ki üzerinde Üflediðin ocak sönüyor Yürüme artýk ne olur Yüzünü gören ölüyor Sen ki bir timsah kadar acýmasýz Bir ceylan kadar ürkek yürüyorsun Etrafýna yaydýðýn koku Mest ediyor her bir canlýyý Öyle bir yürüyorsun ki Yolunu gözleyenlerin Umutlarý bileniyor Ama ne yazýk Önce güldürüyor Sonra öldürüyorsun Yorulmadýn mý, usanmadýn mý hala Yeter olsun attýðýn bu son adým Kal yerinde yürüme Can bulan canlar geliþinle Artýk ölmesin gidiþinle Sen yürüdüðün zaman Bütün tazeler bayatlar Sen yürüdüðün zaman Yürümez oluyor hayatlar Arkandan sürüme canlarý Öleceksen öl gayri Senin azýðýnsa yürekler Bunca canýn günahý ne Sonun olmaz, bilinen bu Acý biraz gariplere Hep peþinden koþa koþa Nefesleri tükeniyor Yürüme artýk yürüme Kan pýhtýlaþtý damarda Endamýna vurulanlar Vurulmasýnlar alnýndan Bir kararda kalýver de Vuslata ersin biçare
Ýhsan POLAT 05.01.1999 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan POLAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.