UNUTMA BENÝ Kimselere göstermeden, hüzünlü gözlerimden akan damlacýklarla bakakaldým peþin den Ýçimdeki öfkeyi dizginlemeye çalýþýyorum. Beni kimsesiz, çaresiz býrakýp gitmiþ olsan da, bir yanýmý sana yaslýyorum usulca. Bir þarkýnýn güzel sözleri gibi, dingin sesin çalýnýyor kulaklarýma. Unutma beni dediðin o an bile, unutmanýn mümkün olmadýðýný bilerek bakýyorum gözlerinin bebeðine. Oysa gideceðini bilerek; dönmeyeceðini, anýlarýma saklanacaðýný bilerek. Susarak gecenin sesine býrakýyorum kendimi.
Unutma beni…
Tenime kazýnan cümlelerin alevi sarýyor dört yanýmý. Nasýl mümkün ki seni unutmak. Seni unutmak, nefes almayý býrakmak, seni unutmak vazgeçmek deðil mi? Nasýl unutayým… Nasýl unutulur ki içimi yakan bir sýzýnýn varlýðý beni sarmýþken. Gidiþinin ardýndan saymaya baþladým günleri. Karaladýðým duvarlara elim varmýyor. Gidiþine, yokluðuna inanmak zor geliyor. Duvarlarým kanýyor sensizliðinle, kâðýtlar eskiyor, kalemim ilk defa büküyor boynunu. Suskun, bitap günlerin toplamýný yaþýyoruz. Beynime kazýyorum ‘’ Unutma beni ’’. Yüzlerce kez söz veriyorum, yüzlerce kez avazým çýktýðý kadar baðýrýyorum. Seni unutmak mümkün mü.
Unutma beni…
Ayrýlýklar gün batýmlarýnda yakalar. Sonbahardýr mevsim. Aðaçlar býrakmýþtýr kendini sarý rengin hüznüne. Bir yel eser amansýz, alýr götürür sizi belirsiz bir griliðin orta yerine. Haykýrýrsýnýz. Arkasýndan derin bir suskunluk hapseder tüm nefes alýþ veriþlerinizi. Dudaklarýnýzda susuzluðun, ayrýlýðýn kuruluðu kalýr. Onsuzluða soyunursunuz her gece. Masanýzda duran resmine uzanýr eliniz. Sosyal Medyada Paylaşın:
emine demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.