ÇANAKKALE
Deniz alkan içinde, suyu tuzlu içilmez.
Mehmetçik aman vermez,Çanak kale geçilmez.
Sene dokuz yüz on beþ, bir nefer dünyaya eþ,
Bu ne kuvvet ne gidiþ, çanak kale geçilmez.
Gün on dokuz ay þubat, anzak ediyor feryat.
Mehmetçiðim son surat, Çanak kale geçilmez.
On sekiz mart’a kadar, sürüp gitti bu savaþ.
Ýngiliz’in ordusu, eridi yavaþ,yavaþ.
En önde yürüyordu, Ali Seyit onbaþý.
Altýn ayarýndadýr, yurdumun çakýl taþ.
Cephedeki neferin, gencecik idi yaþý.
Çabuk bozulmuþ idi, rakip ordunun baþý.
Küçük dilini yuttu, bütün dünya devleti,
Ölümden tek korkmayan, osmanlý evlatlarý.
Vatan candan da tatlý, topa tüfeðe atlý.
Seyit mevzi ye yattý, gemiler tek,tek battý.
Ordumun yoktu aþý, Cevdet bey takým baþý.
Yiðit Hilmi yüzbaþý, Çanakkale geçilmez.
Yeri göðü inlettik, marþýmýzý dinlettik.
Ýman neymiþ bellettik, Çanakkale geçilmez.
Yunan’a son sözümdür, Mehmet iki gözümdür,.
Ahmet zafer bizimdir, Çanakkale geçilmez.
Ahmet Acar bilsinler, Türk gücünü görsünler.
Hadi bre namertler, Çanakkale geçilmez.
AHMET ACAR / SÝVAS
TEÞEKKÜR : Þiirime ses olan þair dost usta yorumcu Muzaffer Tekbýyýkbey’e çok teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.