Çünkü "yüz" vardı...

Yüz vardý.
Köz vardý.
Öz vardý.
Söz vardý.


Enlemi boylamý yüzünden geçen,
Ýpeksilere sarýlý ýþýk topuydu dünya.

Mutluluk mihverinde dönerdi dünya.

Mutlu uyandýðýn günlere telmihte geç kalmýþ oysa Þiirim.

Yazýlmamýþ özne yüzün.
Yýllardýr yok...

Cihetsiz seviþlerimde geniþ suskunluklarla.
Üzgün denizler býrakýyorum ardýmda.

Þimdi bendeki, bitmeyen kýrýklarý bir araya getirme çabasý.
Ya gel yüzünle daðýt bu yapbozu;
Ya býrak tamamlayayým, kendi yüzümü.

Sosyal Medyada Paylaşın: