HUZURLA YATIYORLAR.

Uzun servilerin, gölgesi serin.
Huzurla yatýyor, burda ölenler.
Her mezar bir hayat, mazisi derin.
Onlarla arkadaþ, kuþlar böcekler.

Burasý çok sessiz, huzur ülkesi.
Kovar kötülüðü, Allah sevgisi.
Uzaktan duyulur, bülbülün sesi.
Kabristanda sabah, açmýþ çiçekler.

Kuytu köþeleri, daha karanlýk.
Topraðýn altýnda, belki canlýlýk.
Ruhlar aleminde, varsa saygýnlýk.
Ýþte hayat budur, burda gerçekler.

Biraz ürkütüyor, sessizlik beni.
Kara toprak olmuþ, kullarýn teni.
Ýnsanlar yok olmaz, toprakta geni.
Son durak burasý, bizleri bekler.

Huzurlu, huþulu, kabristan yeli.
Hükmeden allahtýr, sahibi belli.
Burada yatanlar, mezarlýk ehli.
Belli ki burayý, candan severler.

Türkmendaðlý iþte, böyle kabristan.
Neler gelmiþ geçmiþ, yalan dünyadan.
Oldu akþam vakti, karardý mekan.
Gider ziyaretçi, baþlar hüzünler.

HÝLMÝ CAN.
KASIM.2008.
(2110)

Sosyal Medyada Paylaşın: