Üþüyorum!.. Sanma sakýn Mart soðuðu Ya da maraz hastalýkdan Vefasýzlýk baþta gelir Eksi zirve artý bitmiþ Menfaata tapmýþ herkes Gözü görmez hiçbir þeyi Aç periþan onca insan, Köþe bucak sürünürken Pisliðini gizleyenler, Önder kiþi görünürken Aydýnlýkdan uzaklaþýp, Karanlýða yürünürken Doldum kapdan taþýyorum Ýþte bundan üþüyorum
Hekim sarmaz yara derin Umut kalýr baharlara Kýþ tükenmez yükseklerde boran eser Filiz küser toprak suçsuz Yarýnlarý düþünenler kalýr daima uykusuz Dün güzeldi, bugün kötü Yarýn belirsiz Akmýyor hiçbir nehir bulanmadan Her taþýn altýnda bir akrep Gördüðünü yazarken serhoþ oldu mürekep Doðal denge hastalanmýþ Suyun tadý kekremsi Hormonla beslenir dünya balinaya döndü hamsi Ýyi çekildi kabýna, kazandý hep kötülük Çaresizce yaþýyorum Kahýrlanýp üþüyorum.
Þükredende sabýr bitti Safariye döndü yaþam Huzur bozmak isteyenler doymadý oyununa Kardeþliði hatýrlayýp kurt kuzuyla barýstý Tuz gölünde laðým akar Sevgi rafta, sitem yürür, hüzün yüzer Kartel döndü ejderhaya altta kalaný ezer Ne diyeyim sessiz durup Vurdumduymaz yaþayana Dönen onca dolaplara Aklým ermez þaþýyorum Ýþte bundan diyorum ki Ýnsanlýkdan üþüyorum!....
OZANMERDAN/ALÝ BÝLECEN/29/04/2003 Sosyal Medyada Paylaşın:
OZANMERDAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.