O ESKİ BEN..

Döküyorum gazel yapraklarýmý
Sen ek tohumlarýný sonsuza dek kal ebedi misafirim ol…
Sen ateþ ol ben ýsýnayým sen bahar ol ben ayazda kalayým.
Sesimi sesine kat sesinde kaybolayým.


sana olan sevgim ve hasretim ne kalem nede yaprak yeter…
Aldým kalemi elime dökülür siyahýmsý cümleler dizilir heceler
Ýçimde biriken sevginin hasreti dökülür damla damla gözlerimden
Çarpar kalbim bir sen varsýn inleyiþlerimde..

Ayný yerdeyim yine gözler uzaklardan senin hayalinde kaybolur.
O eski halimle bildiðin ben unutamadýðým gönül yaram sen.
Artelediyim umutlarýn çardaðýnda asýlý kaldým..
yorumsuz kalmýþ düþlerin kýyýsýnda ýslak ve üþüyorum..


Ey hükmünü ayrýlýða mühürleyen sevgili..
Hasretinin girdabýnda periþan her rüyanýn sonunda kuruyor döþüm..
Yorgun sokaklarýndayým hayalerim silik...
iþte böyle geçti bir ömür silik rüyalar gibi bitik..
HEZALE…
Ayný yýllar yine bakýþlarým deðiþir senin gözlerine bakýnca kaybolur.
O eski "Fotograftaki " bildiðin ben unutamadýðým emanet yüreðimde sen
Baþucumda gizli bir yara gönlümde ilacým þifam da yine sen
yorumsuz kalmýþ düþlerin kýyýsýnda ýslak ve üþüyorum.............. ERHAN ÇIKAY...
Sosyal Medyada Paylaşın: