gidiþ, o gidiþ gitti gençliðim gecelere sýðmayan hayallerim uðruna dünya’ya kafa tuttuðum aþklarým, geçip gitti..
acý bir tebessüm þimdi aþk dediðim, hani, uyku tutmazdý ya onu düþünürken koskoca bir yalan...
her gün yeni bir marazaya uðrak yeri olmuþ bedenim heyhat!.. bitti... bir hazin son bahar da þimdi ömür yolculuðum...
tükenirken bir, bir içimdeki ýþýklarým hain çarkýnda zamanýn devrildikçe daðlarým çocukluðum bir damla yaþ olur buðulaþýr gözbebeklerimde...
hiç binemediðim bisikletim hiç olmayan siyah beyaz topum ve hep özlediðim sevgilim þakaklarýmda aklara karýþýr...
yorgun bir martý kanat çýrpýyor yüreðimde akþamlar hüzünbaz þimdi akortu bozulmuþ kemaným "keþke" diyor "bu gün ki aklým olsaydý" ve inceden, inceye yaralarým sýzlýyor...
keþke... "keþke" demenin bir faydasý olsaydý þimdi.
Mehmet Sabri Kýlýç 28 Nisan 2009/Ýstanbul Vakit, hüzün yaðarken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Sabri Kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.