34’e özlemim var, Ruhumu alýp 65’ten gidesim var, 13’ten hýzla geçip, 12’de mola veresim var... 23’ü gece aþýp, 44’e varasým var... Karlý daðlar arasýndan, 06’ya varasým, Ve orada Atamý ziyaret edesim var... 14’de tünele girip, 54’te deðiþimi göresim var... 41’de, körfezde, Bir sabah simidi yiyesim, Ve derin bir iç çekesim var... Bir su gibi akan yolda, 34’e yaklaþtýkça, Heyecanlara kapýlasým var... Yedi tepenin her birinden seslenip, Sevdiðime "merhaba" diyesim var... Ve bunca zaman sevdiðimi koruyan þehre, Bir teþekkür edesim var... Dünyanýn en güzel þehri istanbul, Sana gelesim, Ve koynunda ölesim var...
Ömer DEMÝR Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerDemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.