SOKAK ÇOCUĞU

Ben...
Gecenin ikisinde...
Bir park kanapesinde ,
Isýnabilmek için büzülen ,
Her an için ezilen bir sokak çocuðuyum...

Ben...
Anamý hiç tanýmadým...
Babam beni tanýmadý !!!
Belki de ben bir PÝÇ’im...
Belki de bunun için...
Dünya gözünde HÝÇ’im...

Herkes nefret eder benden ,
Tiksintiyle bakar bana...
Kötü insanlarýn bile ,
Paspas oldum ayaðýna....

Ýnsan fakir doðmuþ ise ,
O fakirin günahý ne ????
Ýnsan sefil doðmuþ ise ,
O sefilin günahý ne ?????

SADÝ ATA
Sosyal Medyada Paylaşın: