Gölgede kaldı

gölgemde her mevsim bir yara kanar
gölgeme deðerse gölgeler yanar... Abdurrahim Karakoç


Bülbülün sesine çok hasret çekdim,
gelmedi bülbülüm, gölgede kaldý.
Cazib olsun diye baða gül ekdim,
Gün görmedi gülüm, gölgede kaldý.

Bir aþk maðduruyum, böyleyim dedim,
onu kendime yar eyleyim dedim,
hoþ bir aþk türküsü söyleyim dedim,
diyemedim, dilim gölgede kaldý.

Hissimi kâðýda zarfa dökerken,
iþkenceyle sevda beni bükerken,
beden hasta idi, ayak sekerken
gidemedim, yolum gölgede kaldý.

Son gölgeler aþka sevdaya düþdü,
lütuflar umutlar havaya düþdü
kurduðum hayaller hep suya düþdü
yüzemedim, salým gölgede kaldý.

Bu gölgeler bana çok oyun etti,
oyunun ardýndan direncim bitti,
sevgiler Aydýn’ý ýssýza itti,
ruhum, tavrým, halim gölgede kaldý...

Aydýn Bayrakdar
Sosyal Medyada Paylaşın: