soðuk,karanlýk,hain zindan gecelerinin birinde hücrede yapayalnýzým; saat gecenin efkarlý vakti uyumaya çalýþýyorum ama nafile! zelzeleye tutulmuþ gibi titriyor çürüyen bedenim... yaraya tuz basýlmýþ misali bir o yana bir buna kývranýp duruyorum. o an!.. demir pencerenin parmaklýklarýn arasýnda; gözlerime iliþiyor gökkubbede asýlý dolunay kandilimsi ýþýðý süzülüyor karanlýk hücreme sanki ana þefkatiyle okþuyor çizgiyle dolan yüzümü düþünceler alýp götürür benden beni, tozbembe hayaller süslüyor umutsuz düþüncelerimi býrakýrken kendimi hayatýn akýþýna gerçeklerden kopuk bir yolculukta buluyorum kötü,çirkin yok adýný koyamadýðým bu diyarýmda sarýlýp avunuyorum, yedisinde çocuðun masumiyetiyle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLEYCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.