ÜŞÜYORUM...

Yokluðun bu bedende ayazlara gebe
Üþüyorum...
Varlýðým ruhumu utandýrýyor
Acýyorum kendime...
Ellerimden yüzümden bakýþlarýmdan,
Küçük bir çocuðun þen kahkahalarý eþliðinde
Utanýyorum...

Eðreti bir ot gibi
Sanki yaban ellerde açmýþ gibi
Filiz verdiðim toprakdan utanýyorum...
Gözyaþlarým dahi deðsin istemiyorum
Soluyorum...

Güneþsiz bir gökyüzü þimdi beni bekleyen.
Ebedi karanlýða mahkum gözlerim.
Gözlerim gözlerine,
Utancýmla birlik de armaðan...



Sosyal Medyada Paylaşın: