ONUN KEYFİNCE
Sevgilim, muhabbet duyduðu zaman,
Her seher, yeni bir yelden konuþur.
Baþým bulutlarla dolduðu zaman,
Yaðmurla ýslatýr, selden konuþur.
Bilmeceye döner, her bir kelamý,
Þaþkýna çevirip, derki “fenamý?”
Beni çýldýrtmak mý, nedir meramý?
Ýçimde yaþarken, el den konuþur.
Sanki kendi derdim bana az gibi,
Baharý kýþ etti, kýþý yaz gibi.
Gamzeleri mýzrap, zülfü saz gibi,
Yüzünü perdeler. telden konuþur.
Umutla korkuyu kalbime sokar,
Misk’i amber olup, burnumda kokar,
Kulaðýmdan duyar, gözümden bakar,
Kuþdili denilen dilden konuþur.
Ýmdat istesem de bakmaz çaðrýma,
Þöyle gülüp geçer âhuzarýma,
Nice gülfidaný diker baðrýma,
Dikeni batýrýr, gülden konuþur.
Derdi ben çekerim ona ne gam ki?
Beni þaþýrtmaktan zevk alýr san ki,
Þu beden yurdunda, O öyle can ki,
Deryalar gezdirip, çölden konuþur.
Gerçi çok cömerttir sevgiden yana,
Velâkin her sözü kast eder cana,
Þu koca dünyayý dar edip bana,
Yaþatmak dururken, öl den konuþur.
Yaralýyý, böyle periþan eden,
Bilmem ki bu tavrýn, hikmeti neden?
Nokta koydum diye, baþlayýp ve den,
Ateþlere atýp külden konuþur.
02/02/07…….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.