..... vefa görmedim
Kaþ , göz derken takýldý da pürçeðe,
Kondu gönül bir mevsimlik çiçeðe.
Adým adým ölüm denen gerçeðe,
Yürürken yollarda vefâ görmedim.
Bilmediler, sýr dediðim duygumu.
Solan güller düþsüz koydu uykumu.
Izdýrâblar ümid dolu ufkumu,
Bürürken yýllarda vefâ görmedim.
Noksanlarým katmerledi sancýyý.
Unutturdu ana ,ata, bacýyý.
Nedâmetler yüreðime acýyý ,
Vururken ballarda vefâ görmedim.
Boþa geçti ömrün dünya bölümü.
Vuslat diye bekliyorum ölümü.
Dolu vurdu nevbaharda gülümü,
Çürürken dallarda vefâ görmedim.
Sönerse ocaðým,tütmez bacan da.
Âkýbet eceli tadar bu can da.
Bal deyip yuttuðum zehir fincanda,
Kururken fallarda vefâ görmedim.
O Matlûb ki unutmuyor tâlibi .
Herþey Onun,O herþeyin sahibi.
Gayrýsý yok dertlerimin tabibi,
Dururken kullarda vefâ görmedim.
Günâhi Ahmet Ýslamoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
günahi Ahmet İslamoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.