Hani oturmuþtuk ya bir kýr kahvesinde, Hani hayaller kuruyorduk ya birlikte, Güzel hayaller. Hani yudumluyordum ya çayýmý, Yemyeþil gözlerine bakarken. Bir þarkýnýn nameleri geliyordu, Ulu çýnarýn dallarýndaki hoparlörden, Kulaklarýmda hala o þarký var. Hani seni sevdiðimi söylemiþtim ya orada, Hani sevgi ile sarýlmýþtýn ya boynuma, Hani sen de itiraf etmiþtin ya bana sevgini, Hani öpmüþtüm ya seni ilk kez dudaklarýndan, Hala dudaklarýmda, dudaklarýnýn sýcaklýðý var. Hani gezmiþtik ya seninle kol, kola sahilde, Hani dolaþmýþtýk ya seninle sarmaþ, dolaþ, Sarmýþ, dolaþ çiçekler, güller arasýnda. Hani demiþtin ya sen bana; "Seviyorum, seviyorum, seviyorum seni deliler gibi" Bu sözlerin senelerdir kulaðýmda inan bir tanem. Hani ayrýlmayacaktýk biz, Hani kimse ayýramazdý bizi, Hani sadece ölüm ayýrýrdý bizi, Sadece lafta kaldý, lafta bunlar. Ben yýllardýr unutmadým, Unutamadým seni. Bilmem sen unuttun mu,? Unuttun mu beni? Bilirim! Uzun yýllar geçse de, Unutamazsýn, Unutamazsýn asla beni...
(ÝZMÝR / 13 Ekim 2008)
Ertuðrul ERDEL Sosyal Medyada Paylaşın:
Ertuğrul ERDEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.