KOD ADI FAHİŞE...

-ben defalarca öldüm aslýnda...


Hiçbiri bu kadar actmamýþtý ayrýlýklarýmýn...
hiçbir sevdam bu kadar yalan olmamýstý...
hiç bu kadar kanlanmamýþtý gözlerim,
ve hiç bu kadar kin dolmamýstý...
isyanlar...
küfürler...
hakaretler...
hiç bu kadar yerinde olmamýstý...
yüzüne tükürsen,
-’yarbbim þükür’ der;
tanrý bile onu yarattýðýna utanmýþtý...
ben defalarca öldüm,
ben defalarca öldürüldüm ama;
caným hiç bu kadar acýmamýþtý...
hani cehennem yeri derler ya;
cehennem bile bu kadar yanmamýþtý...


-ben defalarca öldürüldüm aslýnda..


Hiçbiri bu kadar acýmazca olmamýstý...
hiçbiri bu kadar sevdama kýymamýstý...
iþkenceydi sanki duyulan her cümle,
göz önüne gelen her kare....
kanlar fýþkýrýyordu sevda tarafýmdan...
gözlerim kör oluyordu...
aþk adýna olan her þey;
bir ihanetle yok oluyordu...
yüreðim bu defa bir baþka ölüyordu...
bir katilin ellerinde,
ihanetin keskin yüzüyle tanýþýyordu...


-yüreðim bu defa bir baþka ölüyordu...


atsa beni bir uçurumdan,
yada çaksa ateþi yaksa...
ne biliyim kurþuna dizip vursa..
dar aðacýnda boðsa...
bu kadar ölür müydüm???



-teni cennet olsa ne olur;
ruhu cehennemse...
-yüreði aþkla dolsa ne olur;
yaptýgý ihanetse...



ölümümün yýldönümündeyim...
bir katilin yüzünden;
simsiyah bir kefendeyim...
bedenimle yeryüzünde,ruhumla cehennemdeyim..
adý duygusuz;
kod adý ’fahiþe’yi beklemekteyim...


-elbet bir gün... elbet....






26.04.2009
pazar
semihce biþiler....



Sosyal Medyada Paylaşın: