DÖN OĞUL DÖN...
Dön oðul dön, ciðer yara, yüreðim kor içinde
Ateþ düþtü can evime, yaþ kalmadý gözümde
Teninin kokusu bitti, atletinde gömlekte
Dön oðul dön, nöbet bitmez soðuk kara toprakta
Dön oðul dön, öðünlerde yerin boþtur sofrada
Gözüm bakar akranýna, benzerine yollarda
Can çekiþen çýðlýklarýn yankýlar kulaðýmda
Dön oðul dön, nöbet bitmez soðuk kara toprakta
Dön oðul dön, herkes döndü, sen dönmedin gurbetten
Yolun gözler hayal görür, görmem seni yollarda
Yosun sildi, yoktur adýn yazdýðýn o kayada
Dön oðul dön, nöbet bitmez soðuk kara toprakta
Dön oðul dön, ocak tütmez, felek bekler kapýda
Melek yüzün gül sinemde, yavruaðzýn mememde
Sinem bekler, dizim boþtur, bakamam gül yüzüne
Dön oðul dön, nöbet bitmez soðuk kara toprakta
Tüm þehitlerimizin aziz hatýralarýný saygýyla anarken,
ailelerinin acýlarýný yürekten paylaþýyorum.
Ruhlarý þad olsun.
Dr.Þinasi Erdemoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
şinasierdemoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.