UTAN

Aþk dedin vermedim mi sana
Gel dedin gelmedim mi sana
Ayrýlmak yok diyordun ya bana
Verdiðin sözlerden utan

Aslý idin Kerem oldum
Leyla idin Mecnuna döndüm
Ferhat gibi cayýr cayýr yandým
Kýzarttýðýn yüzden utan

Yedi köye nam salmýþtýk
Aþk ile dillere dolanmýþtýk
Bu alemde son aþýktýk
Gýbtayla bakan gözlerden utan

Sazýmda, türküm olmuþtun da
Bülbül idim gülüm olmuþtun da
Kaderime düðüm olmuþtun da
Boynuna takýlacak ipten utan

Uðrunda canýna can koydum
Zincire vuruldum sustum
Çaðlayandým duruldum
Verdiðim deðerden utan

Örnek bir aþktý aþkýmýz
Yeri sallardý bakýþlarýmýz
Dillerde dolaþan þarkýmýz
Susmaz diyenlerden utan

Verilen kýymeti bilmedin
Gönül sarayýma girmedin
Bir gece vakti terkeyledin
Sana sunulan sevgiden utan

Ozan Özdemir / Nisan 1999

Sosyal Medyada Paylaşın: