Yalnýzlýk canýna yeten güneþ, buluta dedi, gel ol bana eþ. Bunca yýl yakarken beni, aklýn nerdeydi cehennem ateþi. Dedi, sen bunu unut. Öfkeyle kararýp patladý bulut. Homurtusu sardý arþ-ý alâ yý. Yýldýrým þimþek yaktý lambayý. Öfkenin meyvesi yaðmur gözyaþý, bir anda oldu beyaz çakýltaþý. Yakaladý henüz çiçekte, bembeyaz, kiraz ile armutu ayvayý. Yapraðýyla birlikte yeþil eriði, serdi yerlere, beyaz çiçeði. Bahar vurgunu, dolu yorganý, kapladý tüm dünyayý. Heryer bembeyaz. Ne ayva kaldý ne kiraz, Meyveyi pazardan alýrýz bu yaz.
daðlýali
Sosyal Medyada Paylaşın:
dağlıali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.