bu ayrýlýgýn adý yok dur bile demeden gittin bir elveda öpücügü bile vermedin arkana dönüpte beni hiç görmedin bedenim üþüdü dondu kaldý yýgýldý soguk ve ýslak kaldýrým taþlarýna bakarken ardýndan doldu gözlerim biranda yaþlarla bu ayrýlýgýn adý yoktu geri dönmeni ümit ederken dügün davetiyen gelmiþ evime sordular faris bu nediye dilim tutuldu cevabým yoktu bildigim tekþey bu ayrýlýgýn adý yoktu gelirim dügününe davetiyenle sen görmesende ben görürüm seni beyazlar içinde davetliler alkýþlarken damat duagýný acarken yaþlý gözlerle bir köþede seyrederken kendi,kendime söylenerek bu ayrýgýn adý bu iþte faris diyerek sessizce çekip giderim artýk bu þehirden
Sosyal Medyada Paylaşın:
faris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.