VURUP VURUP GİTME

Yok sayma beni vuslata gün sayarken
Doruðunda yaþanacakken aþk
Vurup vurup gitme sormadan, sorgulamadan
Anlaþýlmaz deðilim sandýðýn gibi ben
Apaçýk, çýrýlçýplak karþýndayým iþte
Dokunduruþlarýn kanýmý dondururken
Suskunluðunla eceli çaðýrtma bana

Ýnan kalkarým bir gün
Düþürdüðün yerden
Çare olmadýðýn çaresizliðimi
Bitiririm yüreðimden
Kan çeker, kan düþer, akarda akar
Yakýlmýþlýðým, yýkýlmýþlýðým gün olur biter
Ýçimden sevdan bile çýkar gider
Sen kalýrsýn bir tek geriye
Sevdamdan sana bir nefes/im bile kalmaz

Gel desen, dön desen gelemem
Bil ki senden çok uzaklardayým
Oysa bugün doðum günümüz
Tutacakken ellerimi
Ayaklarýn vedaya yürüdü
Þimdi masalýný dinliyorum
Gözyaþlarý eþliðinde aþkýmýzýn

Bekliyorum, susamýþlýðýmda aþkýna,
Bekliyorum pencere baþýnda
Günler, geceler boyu, kör bir ýþýk
Kör bir ýþýk, sýzýp içeri doðacak,
Sen bana, sen Ünal’a, döneceksin diye.



>>>> Sen aydýnlýðý ayaklar altýna alýrken,
soyarým karanlýðý, sana inat.
Yeter ki Yaban Çiçeðim güneþsiz kalýp solmasýn.

Ünal TÜRKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: