Hep evlat yarasýdýr aþklarým Yalnýzlýk doðuran gebelik. Doðum sancýlý olur Hepte tenhalýk. Elini uzattýðýnda ulaþýlacak gibidir. Avuçlarýnda ki boþluk Kazýyýnca çizgilerini Yelken doðumu, aþka yolcu.. Batma ihtimali yüksek. Yine de kazýrdým çizgileri Sensiz deniz olmaz ki Bu yürek damlasý. Herkesin bir aðacý varmýþ Sonsuzlukta bir kök. Her ayrýlýklarda kökler yýðýlýrmýþ Toprakla arkadaþ Ýþlerlermiþ Günlerin eksilmesini. Aðacýn çürümesi bu eksilmelerdenmiþ. Ne isimsiz gömüler saklýdýr köklerde. Ýnsan yarasý olduðundan gözükmeyen Kendi yaralarýmýzdýr sadece gökyüzü Yaðmurlar sadece bizim için yaðar Toprak biz susuz olduðumuzdan kurur Ýsimsiz, yüreðime kazýdýðým aþkým Seni sevdiðimi bilmeden Ne çok deniz akýttým damlalarýmdan sokaklara Damlalara her basýþýnda gülerek Ýçim ezildi Ne çok emek vardý her zerresinde Ne çok uykusuzluklar gizlemiþtim karanlýklara Her aþk yalnýz yaþanýrmýþ bilirdim de Senin için akan damlalara basýp gitmen yok mu? Canýmý acýttý bak yine gözlerim deniz Sana akmama an var Bu defa damlalarýma basýp gitme Evlatlarým onlar benim
Sosyal Medyada Paylaşın:
romantikavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.