BEN
Gün üç eylül bindokuzyüz kýrk yedi
Geldim girdim dünya denen hana ben
Aðladým annem sus aðlama dedi
Gözüm açtým baktým bu cihana ben
Oðlumuz tombulca bir er dediler
Yemek yemez meme emer dediler
Ezan sesi ile Ömer dediler
Durdum baktým ezan okuyana ben
Daha küçük yaþta tutuþtum yandým
Yaradan var dedim hep onu andým
Allah bir Muhammet haktýr inandým
Yürekten baðlandým bu imana ben
Gaziköy’lü baylar bayanlar soyum
Soyadý Tombul’lar Ayan’lar soyum
Güzel insanlara olmuyor doyum
Kardeþ oldum nice müslümana ben
Çal’da Ekizek’te karþý ormanda
Güttüm oralarda öküzle manda
Mezar ardýndaki bizim harmanda
Girdim defalarca toz dumana ben
Týrpan týrmýk birde anadutunan
Günler geçti çayýrlarda otunan
Döven sürdüm öküzünen atýnan
Emek verdim sapa hem samana ben
Ayak bastým öküz kaðný izine
Durak yaptým þu Düzçam’ýn düzüne
Pek çok iþe gittim Banaz özüne
Kaðnýlar çektirdim çok hayvana ben
Deli gönül türlü renge boyandý
Dost ile düþmaný bildi uyandý
Asker olma çaðým geldi dayandý
Pusulam geldi de gittim Van’a ben
Acemilik bitti bölükte kaldým
Ýmtihan edildim çok puan aldým
Sýnýfým jandarma bir erbaþ oldum
Manga yetiþtirdim bu vatana ben
Ayrýldým sýladan kara yastayým
Bazý saðlýklýyým bazý hastayým
Yaþ otuzdan beri bu Sivas’tayým
Ayrý düþtük kardeþ baba ana ben
Unutamam tezek yanan sobayý
Özlerim harmaný otu yabayý
Öldüler yitirdim ana babayý
Gelemem bir daha hiç yan yana ben
Belediyemizin bir iþ yerinde
Kaytarmadým bunca iþin birinde
Çalýþtým bir zaman su iþlerinde
Söktüm taktým sayaç musluk vana ben
Taþ atana ben gül verdim barýþtým
Çok çalýþtým dostlar ile yarýþtým
Emekli safýna bende karýþtým
Þaþtým çabuk geçen bu zamana ben
Abdal gönül durmaz anar ezeli
Huzur yok dostlardan ayrý gezeli
Özledim öðretmen Adil Güzel’i
Hasretlik çektirdim tatlý cana ben
Mevlam ömür verdi hayatta kaldým
Yaþ ellibeþ oldu hayli yol aldým
Bir gemi misali ummana daldým
Yaklaþtým korkulu bir limana ben
Hayat boyu kötülere uymadým
Kötü sözü söylemedim duymadým
Ben hayatta güzelliðe doymadým
Nice nasihatlar ettim bana ben
Ölüm var insanlar gülmüyor yastan
Her doðan ayrýlýr sevdiði dosttan
Her kulun hayatý böyle bir destan
Dostlar yol tükendi geldim sona ben
Günler geldi geçti ihtiyar oldum
Ne huzurlu ne bir bahtiyar oldum
Azrail can aldý sarardým soldum
Gider oldum gelmez yoldan yana ben
Ocaða koydular kara kazaný
Hemen gönderdiler mezar kazaný
Boþ gönderdin derse hak ramazaný
Acep ne söylerim yaradana ben
Selalarla seslediler soyumu
Yýkadýlar gelen gördü boyumu
Bir dost kepçe ile döktü suyumu
Çevirdiler döndüm her bir yana ben
Tabutdayým son yolculuk var þimdi
Geniþ dünya bu baþýma dar þimdi
Sýnavým var iþim ahuzar þimdi
Hazýrlýk yapmadým imtihana ben
Ecel geldi baþa dertlerim azar
Kýlýndý namazým hazýrdýr mezar
Tek satýlan kefen bu nasýl Pazar
Bilsem gelmez idim dünya sana ben
Ömer TOMBUL araç geldi yük aldý
Kalktý gitti en son durakta kaldý
Ceset teslim oldu uykuya daldý
Bilmem uyur muyum kana kana ben
HALK ÞAÝRÝ ÖMER TOMBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.