Þu yalancý dünyanýn, vefasý var neyinde? Hani kim murad almýþ, kim ki sürmüþ sefasýn? Çile, yokluk, ýstýrap, çýkmýþ Kaf’ýn boyuna; Ehl-i namus olana, yüklüyor hep cefasýn!
Sabýr, þükür yinede, her hal þartta Rabbime, Nimet külfet farketmez, dahi dertte Rabbime, Sonsuz bir itaat var, kuþta, kurtta Rabbime; Bizede nasip etsin, layýkýyla ifasýn!
Namert köprülerinden, yol geçtirme Allah’ým, Kerih olan hallerden, hal seçtirme Allah’ým, Muhannete kul etme, el açtýrma Allah’ým; Lütfet atalým derhal, sýrttan mihnet küfesin!
Sensin bilen; Ön, ardý, nur ver sönmesin özüm, Helalinden lütfeyle, gayra dönmesin gözüm, Bilmeden kul hakkýna, cehlle banmasýn sözüm; Zanla mü’min kullarýn, yedittirme cifesin!
Cahiliye üzere, geçti ömrümün çoðu, Asýlsýz çoðu lafým, þöyle bak hepsi koðu! Þimdi kambur sýrtýmda, kocaman vebal daðý, Gafletle suç iþledim, nasip etme defasýn!
Yarattýðýn ne varsa, hepsi has, hepsi güzel, Adem menfeatine, hepsi kudretten özel, Ozan Ýlo çok nadim, Ey Samed-ü Lem-Yezel; Aðýr bastýr bargahta, bu acizin kefesin! 22.04.2009/18.01 Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.