SENSİN
Hakka kul olmayan, halký bezdiren,
Bir gönül bulup ta, girmeyen sensin.
Hayal âleminde, akýl gezdiren,
Hakikat yüzünü, görmeyen sensin.
Kelime-i küfür, þirk, hata, isyan,
Bu halle hâllenip, beklersin ihsan,
Adeta bilme ne? sureta insan,
Nice duvar yýkýp, örmeyen sensin.
Þeytanýn kýlýcý, nefsin elinde,
Sermayeyi tümü, zevzek dilinde,
Aþkýn bir zerresi, yokken gönlünde,
Cenneti kimseye, vermeyen sensin.
Haram helal demez, her þey yersinde
Bu riya nedendir, madem er sin de?
Yolumuz “Muhammed yolu” dersin de,
Gönlüne postunu, sermeyen sensin.
Ne cemali bildin, ne de celâli,
Arayýp sormadýn, gerçek visali.
Deryalara dalýp, dalgýç misali,
Sedeften inciler, dermeyen sensin.
Gönül bahçesinde, bir gül bitmemiþ,
Dalýn yeþermemiþ,meyven yitmemiþ,
Bin yýl ömür sürsen, hamýn gitmemiþ,
Âlemde kemale, ermeyen sensin.
Yaralý her söze, muhatap lâzým,
Kimseyi üzmene olmuyor razým.
Çýkýp ta demez mi? Bir “Molla Kasým”
Kendini zemmedip, yermeyen sensin.
10.05.1999…………..Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.