gökyüzünde gördüm bir gece onu karanlýðýn ötesinde mahzun bir ürpertiydi sanki öylece bakýyordu hüznün puslu aynasýna üzüm karasý gözleri * bütün ýþýklar sönmüþtü yýldýzlar yoktu artýk zifiri karanlýðýn gölgelerinde kalmýþtý ümitleri * yalnýzlýðýn büyüsü tuttu ellerini usulca zamaný durdurdu sonra soðuktu elleri giderek daha da soðuyordu * …….” üþüyorum “dedi titrek sesiyle * oysa ki sessizliðin boþluðunda yankýsýzdý bütün sesler duyulmazdý * çocuksu bir gülücük kondurdu yanaðýna sonra da , gülümsedi en sevdiði þarkýyý mýrýldanýyordu kapattý o üzüm karasý gözlerini * zaman zaten durmuþtu üþümüyordu artýk …
Mert YIGITCAN Maltepe istanbul 22 nisan 2009 Çarþamba 14:00
“ birdaha hiç göremedim ne onu ne de o alýp gittiði yýldýzlarý … “ Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.