bir martý kakltý körfezden umuttu yükü gece siyahtý ve yükseldi yýrtarak karanlýðý mahkum etti ýþýða gündüzü beklemeye yoktu vakti siyah serin rüzgarý doldurdu beyaz kanatlarýna vardý görünmezliklere pembe düþlerine,mor güller dermiþti pusulasýz bir gemiyle kattý rüzgarýn insafýna kendini aramaktaydý bir mavi inci çaðrýyordu biri,belki içindeki sesti bu uçtu,uçtu,uçtu bir parýltý gördü kanatlarýnýn arasýndan ay düþmüþtü yere yoruldu kanatlarý hýzla,düþtü hýzla sonsuzluk sarhoþluðuna serin bir yel geçti, usulca der gibi bir göl var aþaðýda! kamaþtý gözleri,göldeki ay ýþýðýna kondu göl mavileþti maviydi göl.
Sosyal Medyada Paylaşın:
munır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.