SEN GİDİNCE

Sen gidince,
yýldýzlarý toplarým gökyüzünden.
Adýný söyletirim her birine.
Yorgun sisler iner gözlerime.
Ne kadar baksam da,
Önümü göremem.

Sen gidince kapýma,
yalnýzlýklar dizilir sýra sýra.
Ellerim çaresizliðimi anlatýr camlara.
Katlanýr yüreðim binbir acýya.
Nereye gittin?
Cevap arasam da bu soruya.
Çözümler kaçýverir birer birer.
Cevabý bilemem.

Sen gidince bütün yollar.
Garip bir yokluða çýkar.
Yürümeyi unuturum inanki.
Yollarým sende saklýdýr sanki.
O halim öyle bir an ki,
yolumu bulamam.

Sen gidince.
Savaþým baþlar bu þehirle.
Hep karþýmdadýr evler, sokaklar.
Yenilgiyle biter bütün kavgalar.
Ruhumu hüzne boðar yokluklar.
Aðlayamam serde erkeklik var.
Sen gidince yeniden gelse de bahar.
Ufukta sensizlik tonlu,
güneþler doðar.

Sen gidince,
kapanýr kapýlarým mutluluða.
Ellerim tutamaz hiç bir hayali.
Dayanamaz en küçük zorluða.
Sen gidince.
Sessiz bir yürüyüþ baþlar topraða.
Ölümler ardýmdan gelir peþi sýra.
Gelme diyemem.

Sen gidince.
Zindanlara atar beni insanlar.
Baþým ellerimin arasýnda,
seni düþündüðüm anlar.
Sarýverir etrafýmý ýþýklar, aydýnlýklar.
Ýçimde tarifsiz fýrtýnalar kopar.
Çözülür prangalar, yýkýlýr bütün surlar.

Sen gidince.
Halim böyle desemde.
Beni senden baþka kim anlar?

Sosyal Medyada Paylaşın: