Kum saatinden dökülen kumlar gibi… Eksiliyordun hayatýmdan. Eksilmelerin çoðaldýkça, yalnýzlýklar büyütüyordum Kucaðýmda… …Keþke… Bu umutsuzluða, bu kahroluþlara bir son verseydin… Acýtmazdý içimi bu kadar seni sevmelerim… Boynu bükük kalmazdým… Sevdanýn bu ýssýz yollarýnda… Yalnýzlýklara alýþmaya… Alýþamam bu ‘’ayrýlýða ‘’ demiþtim sana… Alýþtým tek baþýma kalmalara Alýþtým kalbinin kapýlarýnýn bana açýlmayacaðýna Kalbimin o boþluðuna… …Artýk… Hiç bir þey eskisi gibi olmayacaktý… Hep bir þeyler yarým kalacak, Sana geliþim ölümüm olacaktý… Ayþe CEYLAN 10.04.07*Ýst.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.