Giderdim

varlýðýn hep sýðýnak oldu hayallerime
yokluðun varlýðýndan farklý degil aslýnda
aðladým da döküldün kalbimden ellerime
giderdim, kendimi de býrakmasam ardýmda

aðladým bir sevdanýn sessiz tükeniþine
tuzdan bir koca þehrin, suda eriyiþine
ben bütün varlýðýmý düþürsem de peþine
giderdim, boþlugunu yükleyerek sýrtýma

haklý ve haksýz olmaz gönül mahkemesinde
hep seni hatýrlarim yüreðimin sesinde
varsýn bütün benliðin ’sevmiyorum’ desin de
giderdim, gururumu çaðýrýp da yardýma

aðlamazdým acýdan biraz ders çýkarsaydým
sükut edip hayata ölümlere dalsaydým
giderdim, olmadýðýn izbe bir yer bulsaydým
giderdim, sýrf ’unuttum’ diyebilmek adýna


...eðer senin kadar tükenseydi içimdeki boþluk, belki bu ayrýlýktan
nefret etmez, severdim...ve avuçlayarak arta kalan tuzlarý, þu tatsýz
hayata serpiþtirip, giderdim...

Þahika Güray




Sosyal Medyada Paylaşın: