Leyla’m Seni bulmuþtum Üsküdar’da Deniz maviliðinde gözlerin Çarpmýþtý, ta derinden kalbimi
Ah Kuzguncuk yokuþu El ele tutuþtuðumuz O hiç bitmesin istediðimiz Uzun yol...
Her þey ne kadar da güzeldi Tasviri imkansýz Tasavvur bile edemediðim Ayyüzlü bir Leyla’ya kavuþmuþtum
Eski de kalmýþtý Her yaþanýlan bin bir elem býrakýp Yüreðimi Ýstanbul’a esir edip Gittin vefasýz sevgili
Þimdi Üsküdar bana zindan Her yerde senin hayalin var Önümden biri geçse Arabadan bana baksa
Sanýyorum ki hep onlar sensin Farkettim de Eskiden seni eþsiz sanýrdým Ama þimdi herkesi sana benzetiyorum
Gözlerim eskisi gibi görmüyor Eskiden de pek iyi görmezdi ya Kan çanaðýna dönmüþ Gittiðin yerden hayale dalýyor
Fuzuli olup
Aþkýn odu düþmüþse sineye Akýl bu tende neyleye
Gönlü sarmýþsa aþk-ý canan Verir bu bedene her lahza can
deyip kendimi avutmak istiyorum
Fakat
Senin yokluðundan beri Hayat hergün intihar için doðuyor Doðuyor ve batýyor Bir türlü beceremiyorum Zaten þu dünya da neyi yapabildim ki Seni sevmekten baþka...
Sosyal Medyada Paylaşın:
URKuTuCu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.