ÇOCUKLUK...

Ne kadar küçüktüm o zamanlar
Minicik eller,minicik ayaklar
Minicik beynimle kurduðum
Koskoca dünyalar...

Kahramandým kendimce kurduðum dünyada
Daðlardan daðlara atlardým güneþi batmayan ormanda
Ahenk içindeydim ormandaki hayvanlarla
Ne de çok zýplamýþtým o gýcýrdayan koltuklarda

Oyuncak arabamý alýrdým elime
Ýkinci turda dayanamaz bende atlardým içine
Gezerdik beraber hayaller ülkesinde
Biterdi arabamýn benzini annemin sesleniþiyle

Ne çok þey ifade ederdi aðzýmdan çýkmayan sözler
Dýþarý çýktýðýmda ise devler ülkesindeydi evler
Þaþkýn gözlerle bakardým etrafýma
Alýþýk deðildim babamdan büyük þeylere bakmaya

Peki nerde þimdi çocukluðum ?
Arabama binip kaçtý mý hayaller ülkesine ?
Býrakýp beni bu geri dönüþü olmayan
Kurtulmak için ölesiye koþtuðum tünelde

Þimdi etrafýmda oyuncaklarým yerine
Beni oyuncaða çevirmeye çalýþanlar kaldý
Ne minicik ellerim ne de ayaklarým kaldý geride
Büyüyen beynimin içinde kurduðum dünyalar ufaldýkça ufaldý

Yok oldu küçükken etrafa saçtýðým gülücükler
Kredisini doldurdu bende mutluluk
Sahip olduðum en deðerli þey çocukluk
Anlatamýyor seni þu þiirde döktüðüm kelimeler...

Sosyal Medyada Paylaşın: