Kendi bahçesinde yaðmurlarla ýslanýp Kendi kokusuyla çýldýrýyor karanfil Kendi yüzünü tanýmaktan yorgun bir serçe Gözlerime dalýyor avcýlardan kaçýp Bütün bunlar senden iþaret diye Gizemli yollarýna düþüyorum hayatýn Ýnce ince yaðýyor yaðmur
Kuþlar saçak altýnda Titreyen bir kelebekten habersiz Güneþin resmini çiziyorlar daðlarýna Oysa çoðalýyor akþam Uykuya hazýrlanýyor hayat Üstümüzde gecenin yelkenlisi
Þimdi gülümse kendine Ýçine dön ve aþka çevir yönünü Kalbinin tenhâ sokaklarýnda Hüzzâm bir þarkýyla yürü Orda ince bir elif gibi ürkek bir ceylan Bir dað ararken kendine Narin bir meltemin sesini duy Pýrýl pýrýl yansýn aynanda hayat
Gülden yaseminden Gecenin renginden Söylediðin bu içli söz Dudaklarýna tâc olsun Saçlarýna rüzigâr Bir akþam kuþu gibi gel Bir fýsýltý gibi Kalbime düþsün o eczâ Rûhum ürpersin ve titresin câným
Aðacýnýn altýnda üþüyorum Bana hýrkaný ver Bu ýssýz gecede rüyalarým benim Kimseler görmüyor beni Sen benim yaðmurum Bitmeyen tûfanýmsýn Ey bu tenhâ gecede Kalbime düþen ay
Mustafa ÖZÇELÝK Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Özçelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.