NE YALANLAR SÖYLEDİK
Ne yalanlar söyledik, gözümüzü kýrpmadan!
Hani çok seviyorduk, bir baþkasý olmazdý?
Hedefe gidecektik, saða sola sapmadan…
Hani bu aþkýn gülü, kabre kadar solmazdý?
Kalbindeki yerimi bir baþkasý almazdý?
Ayrý kalmak ne demek; bir gün, yarým gün bile?
Öyle þey olur muydu; ya bir düzen, ya hile…
Araya daðlar girdi, arttý da arttý çile! ..
Hani bu kutsal aþkýn süresi hiç dolmazdý
Kalbindeki yerimi bir baþkasý almazdý?
Bir benim yapayalnýz, bir benim unutulan
Mazinin yapraklarý içinde kurutulan…
Sýradan bir aþk mýydý, her aþkla bir tutulan?
Yeryüzüne sýðmazdý, gökler bile almazdý!
Kalbindeki yerimi bir baþkasý almazdý.
“Olmaz, olamaz! ..” diyor, hâlâ bir ses içimde
“Mutlaka yanlýþlýk var, böylesi bir seçimde! ”
Yakýnda dönecektir, senindir bir biçimde.”
Umudumu görseydin, direniþin kalmazdý
Kalbindeki yerimi bir baþkasý almazdý.
Dolaþtýðýn yerlerde hâlâ kuþlar uçar mý?
Dokunduðun dallarýn çiçekleri açar mý?
Yeryüzünde tek kiþi benden fazla naçar mý?
O/Nur/lu hiçbir sevda sessizce son bulmazdý
Kalbindeki yerimi bir baþkasý almazdý.
Onur BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.