Yokluğunla yakaladılar beni

Hep istenmeyen zamanlarda yakalandým yokluðuna
bazen kalemimin en keskin olduðu anlarda
bazen kulaðýma çalýnan hoþ bir þarkýda
kimi zamanda yürüdüðüm kalabalýðýn arasýnda belirdi gözlerin
gözlerin fýrtýna sonrasýndaki denizin maviliði
belki kaçarsýn diye
korkumdan bir selam bile veremedim
Hep istenmeyen zamanlarda yakaladýlar yokluðunla beni
kimi zaman bir öpüþmede
kaðýt dudaklarýnýn tadýydý aradýðým
kimi zaman geceyi birlikte geçirdiðim bir tende
tenin yaðmur sonrasý toprak kokusunu andýrýrdý
öyle saf öyle temiz ve aklýmý baþýmdan alan
bazen evimin duvarlarýnda buldular seni
Satýrlarýmýn arasýnda yakalandým senle
hatta resmini buldular cüzdanýmda
sakladýðým bir tutam kýzýl saçýnla
sýkýldým artýk
beraber olduðum kadýnlarýn beni ben gibi sev
ben o deðilim bende onu arama demesinden
Kim öpse beni yada kim benimle sabahý karþýlamaya kalksa
hep yokluðunla yakaladý þafak vaktinde
Hep kýskandýlar seni
Yokluðunla seviþirken yakalandým tan aðarýrken
Ben hiç anlatamadým seni onlara
Sustum kaldým yine
Baþka dudaklara alýþamadým baþka kokular cezbetmedi hiç beni
Ben
ben hiç istemedim bir baþkasýyla sabahý karþýlamayý
oysa sadece seninle bulmak isterdim Þafak vaktini
seninle uyanmak isterdim
sabahlara konunun sindiði herhangi bir odada
olmadý .....
þimdi baþkalarýnýn öpmeleriyle uyanýyoruz
Çok ama çok yorgunum
Seni
seni çok özlüyorum
sen niye elin oldunki
Sosyal Medyada Paylaşın: