Hafif bir söze dönüþüyor toprak Varlýðým âþikâr bir gölgeye Gözlerini kapatan yeryüzü Hep böyle yorgun bir akþam Batýya açýlan sonsuz pencere
Ölüler yalnýz baþlýyor sabaha Kör bir kuyudan çýkan suçlarýyla Bir þafaðýn önünde durup Kadere ve hesaba boyun eðen Dönerek kendini çaðýran bakýþa
Âh dünya mevsimi soðuk bahçe Beni yakýp yanýltan keskin arzu Dokunduðum bulut içtiðim su Ne kaldý þimdi senden bana Beni ölüme teslim eden yolcu
Yýkýlan köprü kuruyan ýrmak Beni kalbimden vuran hançer Tutabilsem seni âh ellerin kan Öyle bir ateþ saldýn ki yeryüzüne Bir uðultuda kayboluverdi akþam
MUSTAFA ÖZÇELÝK Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Özçelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.