Gönül sultan olmuþ dinlemiyor söz Keyfim ve kâhyam diyor Umurum da mý senin dünyan Dillere düþeriz desem de Dinlemez anlamaz Ne lâftan ne kelâmdan
Aldý yine hükümdarlýðýný eline Taze baharý doldurdu ciðerlerine Gidecek göçmen kuþlar gibi yaban ellere Ne dertler açacak yine kendine Gazel okuyor almýþ sazý eline Aðustos böcekleri gibi Gülünç olan tahtý virane
Gönül bu ya sultan olmuþ kendi kendine Ben çiçek yetiþtirmeye çalýþýyorum O zararlý otlarý amaç ediniyor bahçeme Nefis kör dünyayý versen… Doymak bilmez Hep alacaklý garibim Vermek istemez
Asýr asýr deðiþmiþ insanlýk Deðiþmeyen gönüllere taht kurmaya Çalýþan bu sultanlýk Gün gelince öðrenecek Bütün hazinesi Bir parça kefen bir avuç toprak Ýþte o zaman bu nefsin aç gözü doyacak…
SELMA ARDIÇ TAN (10/04/2009)
Sosyal Medyada Paylaşın:
SELMA ARDIÇ TAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.