ÖLÜMÜ YAŞAMAK..

Gözlerimden akan iki damla yaþ! ...
Nefretime dair.
Onlarla tüm anýlarýmýn üzerini çizdim.
Mutluluklarýmý, iyiliklerimi...
Onlarla gömdüm.
Onlarla hayat defterimi kapattým.
Yalnýzlýðým, çaresizliðim..
Ve umutsuzluðum..
Onlarla büyüdü, yeþerdi.

Gözlerimden akan iki damla yaþ.! ..
Yalnýzlýðýma dair..
Onlarla tüm dostluklarýma karþý geldim.
Aldýðým her nefesi onlarla paylaþtým.
Sevinçlerimi hep onlara anlattým...
Çaresizliðin kör savaþçýsýydým...
Kalkaným hep onlar oldu.

Gözlerimden akan iki damla yaþ.! ..
Ölüm’e dair...
Her akþam onlarla vasiyetimi yazarým....
Yorganým kaðýdým...
Gözyaþlarým kalemim olur.
Duvarlar sessizce beni dinler...
Ve her akþam...
Ölüm kokar odamýn her köþesi.
Ecelin soðuk kahkahasý,
Azrailin tatlý gülümsemesi,
sarar ruhumun ta derinliklerini...
Ben...Her akþam...
Ýçimdeki nefretle yalnýzlýðýma aðlarým...
Ne garip þeydir, derim kendi kendime...
Umudu ÖLÜM olup da umutsuzluðu...
Yaþamak.
Ne gariptir Allahým...
ÖLMEDEN ÖLÜM’Ü YAÞAMAK..........
Sosyal Medyada Paylaşın: