Ne yeþil var ne beyaz, ufkumda herþey dümdüz simsiyah. Ne bir canlý ne cansýz, ne horoz öter ne bir kuþ. Düz yollar olmuþ dik yokuþ. Ne aþkýn cazibesi ne yer çekimi, boþlukta kalmýþým inemiyorum. Elimden tutacak bulamýyorum. Kararmýþ gökyüzü bulut bile yok, güneþ firarda ýþýðý da yok. Baþým aðýr sanki içi boþ. Gözlerim görüyor, feri silinmiþ, kulaðým duymuyor, bu ne sessizlik. Burnumda yalnýzlýðýn aðýr kokusu, dilimde kaderin buruk acýsý. Gene kopardý beni benden, Kara bahtýmýn alýn yazýsý.
daðlýali
Sosyal Medyada Paylaşın:
dağlıali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.