Close the sidebar
MENÃœLER
Anasayfa
Åiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Close the sidebar
Edebiyat Defteri
AĞLAYAN BAHÇE
nur49
AĞLAYAN BAHÇE
Beyaz kerpiçten bir ev, yeşil bir bahçe,
Ağaçlarda, kuşlarda esrarlı lehçe.
Yerlerde boyun eğmiş mor menekşeler,
Edâlı sümbüllerde güle işveler.
Dallarda iri iri etli kirazlar,
Sandım kan kırmızısı dolgun dudaklar.
Armudun güçlü kolu sarmış elmayı,
Rüzgâr estikçe sanki çeker halayı.
Ortada koca havuz, büyük pervâne,
Böcek, kuşlar, arılar; amma hengâme.
Gölgelerde neş’eli kalabalıklar,
Mangallarda kızaran alabalıklar...
Yavaş yavaş inince akşam loşluğu,
Gölgelerin, içlere işler boşluğu.
Güne vedâ ederken el edip kuşlar,
Terkediliş türküsü hüzünle başlar.
Âniden ürpertince lôşluk, serinlik,
Geri kalan kopkoyu neftî derinlik.
Yalnız kalıp yüreği dağlayan bahçe,
Gittikçe ıssızlaşan, ağlayan bahçe...
Hâlenur Kor
3 Kasım 2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Åiirleri
BİR ÇİFT GÜVERCİN MİSÂLİ
DOĞRULUK GİBİ YOKTUR
BİR ÇİFT GÜVERCİN MİSALİ
BİR ÇİFT GÜVERCİN MİSÂLİ
PAPATYALI, MİNELİ KIR ÇİÇEKLERİ...
YALNIZLIĞIN SESİ...
KİMSESİZLER...
KİMSESİZLER
İSTANBUL AĞLARKEN, İSTANBUL GÜLERKEN
SEVGİLİ MAVİŞ'İM NİMET AY'A (akrostiş şiir)