Þöyle dik bir yokuþ
Arnavut taþlý,
Dýþarýda ilkbahar güneþi
Ilýk bir mayýs günü,
Gökyüzünde beyaz martýlar,
Karþýmda Boðaziçi köprüsü
Elimde yarým ekmek,
Ýçi kýzarmýþ balýk dolu
Eski bir banka oturup
Seyrediyorum Ýstanbul’u
Hava kararmasa
Akþamda olmasa,
Ýnmesem þehre
Biraz daha kalsa,
Ýstanbul benimle
Ama hep bu haliyle.
Sonra
Kollarýmý açarak koþsam, yokuþ aþaðý.
Rüzgarda sarýlsa bana
Saçlarýmý daðýtsa
Sonra doya doya, baðýra baðýra aðlasam.
Yine ayný rüzgar
Yaþlarýmý kurutsa
Ve bir daha hiç aðlamasam.
Ýstanbul bana, bende ona sarýlsam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.